Często zdarza się, że pacjenci skarżą się na nieskuteczność rehabilitacji, szczególnie jeśli składa się ona wyłącznie z fizykoterapii (physis – natura). Korzystając z cyklu zabiegów fizykoterapeutycznych takich jak: krioterapia, ultradźwięki, laser lub elektroterapia, uzyskują zmniejszenie lub eliminację bólu kręgosłupa, jednakże po kilku miesiącach, dysfunkcja powraca powodując tak samo silny lub nawet większy ból. Dlaczego ból nawrócił? Czyżby zabiegi fizykalne były nieskuteczne?

Przepuklina jądra miażdżystego powoduje powstanie reakcji chemicznej, której efektem jest miejscowy, ostry stan zapalny powodujący przenikliwy ból, który utrzymuje się od kilku dni do dwóch tygodni. Po sześciu tygodniach objawy najczęściej ustępują, bez względu na obecność lub nie fizjoterapii, co jest efektem zdolności do samoleczenia organizmu. Po pierwszym epizodzie bólu kręgosłupa występuje bardzo duże prawdopodobieństwo nawrotu choroby zaś celem fizjoterapii jest zmniejszenie czasu trwania i natężenia bólu, jeśli taki nawrót nastąpi.

W przypadku wystąpienia stanu zapalnego spowodowanego uszkodzeniem pierścienia włóknistego kręgu praz wypłynięciem zawartości jądra miażdżystego pierwszym celem działań medycznych jest zmniejszenie lub usunięcie reakcji zapalnej i bólu. Na tym etapie pomocne są metody farmakologiczne ( leki przeciwzapalne i przeciwbólowe) oraz fizykoterapia np. kinezyterapia, bardzo efektywna jeśli chodzi o wyciszanie ostrego stanu zapalnego. Zabiegi fizykalne pomogą również zmniejszyć napięcie oraz przyspieszą metabolizm w tkankach miękkich co również przyczyni się do zmniejszenia bólu. Jednakże metody fizykoterapii, które doraźnie pomagają zmniejszyć objawy dyskopatii, nie wpływają na komponent mechaniczny bólu, a więc podrażnienie korzenia nerwu przez wypuklinę jądra miażdżystego. W tym wypadku skuteczniejszą metodą postępowania jest trakcja, manipulacja lub techniki mobilizacji kręgosłupa, jak również przepisane przez fizjoterapeutę, indywidualnie dobrane ćwiczenia. Ich funkcją jest aktywność fizyczna, która zapewnia właściwe odżywienie dysku jak również odprowadzenie produktów przemiany materii oraz zmniejszenie przepukliny jądra miażdżystego.

Na podstawie tych informacji możemy stwierdzić, że leczenie bólu pleców tylko za pomocą zabiegów fizykalnych jest niewystarczające. Kompleksową formą pomocy zarówno w przypadku ostrego bólu krzyża, bólu epizodycznego oraz przewlekłego jest wprowadzenie w proces leczenia: fizykoterapii, masażu leczniczego, mobilizacji, manipulacji i trakcji (jeśli nie ma przeciwwskazań), ćwiczeń leczniczych oraz stosowanie się do zaleceń terapeuty. Czasami niezbędna jest farmakoterapia w celu uzyskania kontroli bólu. Badania naukowe przeprowadzone przez zespół lekarzy (Torstensen TA, Ljunggren AE, Meen HD, Odland E, et al. (1998),http://cirrie.buffalo.edu/database/?sh=%22Physical%20therapy%22&and+au=%22Ljunggren%20AE%22) wskazują, że: „Skuteczność treningu medycznego jest udowodniona. Pacjenci z dolegliwościami przewlekłymi, których nie poddano terapii, częściej korzystają ze zwolnień lekarskich oraz są obciążeni większym ryzykiem niepełnosprawności.”

Dlatego w przypadku nawracającego bólu kręgosłupa zalecam masaże, aby obniżyć napięcie tkanek miękkich oraz zdezaktywować punkty spustowe, mobilizacje i ćwiczenia indywidualne żeby zmniejszyć wypuklinę jądra miażdżystego oraz trening mięśni głębokich na wzmocnienie mięśni stabilizujących kręgosłup.Tak skomponowany program rehabilitacyjny skutecznie obniży lub wyeliminuje ból oraz sprawi, że nawroty dysfunkcji kręgosłupa będą rzadsze, krótsze i mniej bolesne.